In het kader van de komende Gemeenteraadsverkiezingen ontving ik afgelopen week een uitnodiging om op 19 maart mijn stem uit te brengen op een politieke stroming naar keuze. Hoewel het hier mijn eigen gemeenteraad betreft, hangt er onbedoeld toch een Haags luchtje aan deze verkiezingen.
Voor het stemrecht is indertijd hard gevochten, (Zo dateert het kiesrecht voor vrouwen nog maar van 1948), dus acht ik het als mijn morele plicht om aan deze oproep gehoor te geven. Maar aan dit plichtsbesef word de laatste tijd behoorlijk geknaagd. Zo lijkt mijn stem, nadat de stemhokjes zijn afgebroken, in Haagse torentjes al snel te zijn verkwanselt of op de achterbank van een dienstauto, als door de zon, van kleur te zijn veranderd.
Vervolgens schuift een meerderheid aan politieke alfa-mannetjes aan in een ‘Commissie Stiekem’. Met als resultaat dat ik mij in het ergste geval een regeringstermijn lang moet schamen voor een asociaal afbraakbeleid dat zijn weerga niet kent. Met alle politieke en maatschappelijke neveneffecten tot gevolg.
We lijken hierdoor in een schijndemocratie te zijn beland… Wat is er nog te kiezen als er geen keuze meer is? (Lees verder…)