Bed, Bad en Brood

Het is 10 november wanneer in de Amsterdamse RAI, met nabestaanden en genodigden, opnieuw de slachtoffers van de MH17 worden herdacht. Het lijkt de zoveelste poging van Mark Rutte om ons land, met een dergelijk gênante mediavoorstelling, in diepe rouw te houden, om daarmee zijn afbraakbeleid van onze Zorg en de gebrekkige afwikkeling van deze aanslag op de achtergrond te houden.
Over de hoofden van slachtoffers en nabestaanden, probeert Rutte zijn medeleven te uiten voor de omgekomen medemens, in een vorm die ongemakkelijk voelt en nauwelijks nog te overtreffen lijkt.
Of er zou nog een Nationale rouwdag moeten volgen voor de 600 Palestijnse kinderen, die na de, door Mark Rutte gesteunde, raket aanvallen van Israël op de Gaza, na de zomer niet meer in de schoolbanken terug keerden. Of wellicht dan een minuut stilte voor de Iraakse gezinnen en de duizenden ontheemden die door Hollandse bommen, hun land moesten verlaten.

Maar nu het Europese Hof, VVD-staatsecretaris van Veiligheid en Justitie Fred Teeven opnieuw op de vingers heeft getikt voor zijn asociale en mensonwaardige asielbeleid, wordt onze minister-president gedwongen om ook aan deze ‘mens’ zijn barmhartige kant te tonen, in ruil voor een breuk met zijn coalitiepartner PvdA.
Hij zal niet vragen om bloemen, gedichten, volkslied of te worden toegesnotterd in ‘De Grote Frans Timmermans Show’. Nog te worden toegezongen, door een met nog meer tranen gevulde Marco Borsato. Nee, …hij zal voorlopig genoegen nemen met een bed bad en brood. En in plaats van, als vluchteling in een cel te worden gegooid, wil hij net als wij; een menswaardig bestaan… ‘Want hij is geen illegaal. Hoogstens een vreemdeling, die verdwaald is zeker…’